اگر مجبورید به ارگاسم تظاهر کنید بخوانید !

ارگاسم معمولاً تنها نشونه یه سکس لذت‌بخش در نظر گرفته می‌شه، ولی اگه واسه رسیدن به ارگاسم به خودمون فشار بیاریم باعث می‌شه مضطرب بشیم. تو این مطلب گفتیم که چه چیزایی باید در مورد ارگاسم بدونین ، چرا مردم سعی می‌کنن تظاهر کنن که به ارگاسم رسیدن و این‌که چجوری می‌شه بدون رسیدن به ارگاسم یه تجربه عالی داشت و از سکس لذت برد.
اینو تصور کنین: دارین از این بازیای کثیف بزرگسالانه انجام می‌دین که باید کلمه‌ها رو توش حدس بزنین (پانتومیم مثلاً). نفر بعدی هم شمایین که اجرا کنین تا بقیه حدس بزنن. کلمه اینه: ارگاسم. بلافاصله وانمود می‌کنین به جیغ‌کشیدن، ناله‌کردن و به‌هم‌پیچیدن، جوری که ماهیچه‌هاتون نقش رقصیدن سرخوشانه‌ای رو بازی می‌کنن که رسیدن به اوج لذتو نشون می‌ده.
دیگه جواب واسه همه روشن و واضحه. همه کلمه شما رو درست حدس می‌زنن. دلیلش اینه که ارگاسم به نشونه و اساس رضایت جنسی تبدیل شده؛ یه پایان بزرگ که صنعت پورن و بقیه رسانه‌ها اونو یه استاندارد قرار دادن و می‌گن اکثر کسایی که سکس می‌کنن نمی‌تونن به پایان شکوهمندی که ارگاسمه برسن.
اما ارگاسم همیشه اون‌قدری جذاب و حیرت‌انگیز نیست که بازیگرای پورن و فیلما سعی می‌کنن نشون بدن. رسیدن به ارگاسم معمولاً سریع و آسون نیست و تضمینی هم وجود نداره که حتماً بعد از هر تجربه جنسی بهش برسین. (این موضوع بدون در نظر گرفتن جنسیت درسته؛ چون می‌دونیم که افرادی که واژن دارن یکم مظلوم واقع می‌شن).
این‌جوریه که برای داشتن ارگاسم فشار و به دنبال اون هم اضطراب تو فرد باقی می‌مونه و این موضوع اغلب اونا رو تشویق می‌کنه که وانمود کنن به ارگاسم رسیدن یا این‌که احساس کنن از نظر جسمی یا روحی مشکل دارن.
چندین کارشناس مسائل جنسی که باهاشون صحبت کردیم گفتن اینا همش بی‌جا و احمقانه‌س چون هر چقدر هم سخت باشه، باید بپذیریم که ارگاسم واسه داشتن لحظه‌های خوب و لذت‌بخش ضروری نیست. و اگه به اوج لذت جنسی رسیدین هم معنیش این نیست که مسیر واسه رسیدن به این اوج لذت‌بخش یا بارضایت بوده.
«نینا روئداس» (Nina Ruedas)، یه درمان‌گر ازدواج و خانواده که تو درمان جنسی تخصص داره و تمرکزش روی جامعه LGBTQست. نینا می‌گه: «خیلی از مردم چسبیدن به ارگاسم، نعوظ و بقیه چیزای ظاهری تحریک فیزیکی. ولی سکس می‌تونه خیلی بیشتر از این چیزا باشه. گاهی اوقات افراد روی ارگاسم خیلی تأکید می‌کنن و فکر می کنن انواع تجربه‌های جنسی شگفت‌انگیز رو داشتن؛ چون بیش از حد درگیر سکس مقصدمحورن که هدفم معمولاً رسیدن به ارگاسمه».

ارگاسم چیست؟

درسته که ارگاسم حس خوبی داره. ارگاسم اوج تحریک جنسیه؛ زمانی که ماهیچه‌های اندام تناسلی منظم منقبض می‌شن و باعث رهاشدن تنش و فشار می‌شن.
این احساس شگفت‌انگیز به لطف مواد شادی‌بخش اندورفین مثل اکسی‌توسین، سروتونین و پرولاکتینه که با ارگاسم تو بدن و مغزمون آزاد می‌شه. این مواد شیمیایی طبیعی و لذت‌بخش می‌تونن احساس شادی، آرامش، خواب‌آلودگی و احساسات مثبت دیگه‌ای رو توی شما ایجاد کنن.
«وندی پرکینز» (Wendy Perkins)، مربی ارگاسم و لذت عصبی تو لس‌آنجلس می‌گه: «عده کمی از مردم از شانس رسیدن به ارگاسم، زمانی که این فرصت بهشون داده می‌شه، صرف‌نظر می کنن. مثل اینه که وقتی می‌تونین یه بیسکوئیت شکلاتی با بستنی، سس شکلات، ترافل و خامه داشته باشین، به یه بیسکوئیت شکلاتی معمولی قناعت کنین».
اما اگه فقط روی ارگاسم تمرکز کنین و بقیه احساسات لذت‌بخشو نادیده بگیرین اشتباه کردین.
پرکینز می‌گه: «این‌جوری نیست که ارگاسم هدف نهایی باشه؛ درستش اینه که اگه کارایی رو انجام می‌دین که واسه خودتون خوبه و نقاط درستی از بدنتونو تحریک می‌کنین، اتفاقی که باید بیفته میفته و شما به هدف رسیدین. حقیقت اینه که اگه واقعاً همه چیزو حس می‌کنین و از احساسات و لذت همون لحظه کیف می‌کنین دیگه تقریباً ارگاسم حتمیه».

طرز فکرتون در مورد سکس می‌تونه بخشی از مشکل باشه

تو زندگی مسیر مهمه نه مقصد؛ در سکس هم همین‌جور. اما این چیزی نیست که تو اتاق خواب اتفاق بیفته.
«سارا چادویک» (Sara Chadwick)، استادیار جنسیت و مطالعات زنان و روانشناسی دانشگاه ویسکانسین مدیسون می‌گه: «در تحقیقاتی که انجام شده و مخصوصاً اونایی که متخصصای فمنیست انجام دادن، این ایده که سکس طبیعی و سالم قطعاً باید ارگاسم داشته باشه با عنوان «ارگاسم ضروری» (orgasm imperative) شناخته شده.
چادویک می گه که دهه‌ها تحقیق و مقالات علمی، ارگاسمو نمادی از سلامتی و رهایی قرار داده. از زیگموند فروید که معتقده ارگاسم زن‌ها «نشان‌گر بلوغ روان‌شناختی» اوناست، تا فشار واسه ارضاکردن مردا تو رخت‌خواب که بعد از جنگ جهانی دوم رایج شد و بعدشم جنبش حقوق زنان تو دهه ۶۰ و ۷۰ که زن‌ها رو تشویق کرد تا ارگاسمو به‌عنوان یه جور توانمندسازی تو اولویت قرار بدن.
این طرز فکرا در کنار هم باعث می‌شن که ارگاسم واسه «سکس خوب» ضروری به نظر برسه. حالا این سؤال مطرح می‌شه: سکس خوب چیه و آیا سکس همیشه باید لذت‌بخش باشه؟
از نظر تکاملی، سکس واسه اینه که ژن‌هامون به نسل بعدی منتقل بشه. اما می‌دونیم که آدما و حیوونایی مثل بانبوها (bonobo) دوست دارن یکمی هم تفریح کنن. این موجودات می‌تونن روابط جنسی‌ای داشته باشن که به تولیدمثل ختم نشه و فقط یه راهی واسه ارتباط با دیگران، معاشرت یا صرفاً لذت باشه.
در انسان‌ها اون چیزی که سکس و لذت‌بخش بودنِ یه چیزی رو تعریف می‌کنه، مشخص نیست و ممکنه از برای هرکس فرق خیلی زیادی داشته باشه.
در حالی که ممکنه هیچ‌وقت نخواین با کینکای طرف مقابلتون کنار بیاین، ممکنه یه نفر این موضوعو واسه زندگی جنسی لذت‌بخش لازم و ضروری بدونه. برخلاف طرز فکری که معمولاً وجود داره، همیشه لذت نباید در اولویت باشه. سکس می‌تونه راهی باشه که یه نفر بعد از یه روز طولانی باهاش به آرامش برسه یا از این طریق با شریک زندگی خودش صمیمیت بیشتری پیدا کنه.
چادویک می‌گه: «فرضمون اینه که هدف از سکس لذت بردنه ولی شاید بهتر باشه که انتظار نداشته باشیم همیشه همین باشه. در عین حال اگه بخواین می‌تونین سکس داشته باشین و ازش لذت ببرین؛ تا وقتی که آدما نیازهاشونو با همسرشون درمیون بذارن و آزادانه و با رضایت به توافق برسن، سکس کاریه که همه حق دارن انجامش بدن.

خیلیا ارگاسم رو غلط فهمیدن!

همه به ارگاسم توجه زیادی دارن ولی خیلی از ما درک خوبی از اندام‌های جنسیمون و نحوه عملکردشون نداریم. ارگاسم دستاوردی پیچیده‌ست که تحریک فیزیکی، درک ذهنی و بعضی وقتا ارتباط عاطفی لازم داره.
همه‌چیز هم تقصیر ما نیست. پورن به مردم یاد داده که ارگاسم آسون و حتمیه و دخول بهترین راه واسه رسیدن به اوج لذت جنسیه. لازمه بدونین که این‌جوری نیست.
پرکینز گفته مثلاً کسایی که کلیتوریس دارن معمولاً بیشتر از حرکات «آهسته و بافشار» لذت می‌برن تا حرکات «سریع و پراصطکاک»؛ اگه حرکات خیلی سریع باشن ممکنه هشدارهایی رو به اشتباه تو سیستم عصبی ایجاد کنن که آسیبی تو اون قسمت ایجاد شده و این‌جوری درد و ناراحتی همراهش حس می‌شه. اگه یه عضله رو خیلی سریع و محکم ماساژ بدین شل نمی‌شه. ولی اگه آروم بهش فشار وارد کنین شل و آسوده می‌شه. کلیتوریسم همین‌جوریه.
ناگفته نماند که به گفته دکتر «مورین ویلیهان» (Maureen Whelihan)، متخصص زنان در فلوریدا، اکثر افرادی که واژن دارن اصلاً نمی‌تونن فقط از طریق دخول در سکس به ارگاسم برسن. ویلیهان می‌گه مردا ظاهراً این موضوعو درک نمی‌کنن واسه همین از دست یا اسباب‌بازی‌های جنسی که واقعاً می‌تونن واسه طرف مقابل لذت‌بخش باشن استفاده نمی‌کنن.
کسایی که کیر دارن می‌تونن از طریق تحریک آلت تناسلی یا با تحریک مقعدی پروستات به ارگاسم برسن؛ ارگاسم پروستات می‌تونه تجربه پرشورتری واسه کل بدن باشه.
کسایی که کلیتوریس دارن بدونن که این اندامشون نقش کلیدی و خیلی مهمی داره ولی ارگاسم می‌تونه تو نقطه Gهم اتفاق بیفته. نقطه G ناحیه‌ایه که کلیتوریسو می‌شه از اونجا تحریک کرد. با این که نقطه Gموقع تحریک شدن متورم می‌شه، خیلی از زن‌ها تفاوتی تو این ناحیه احساس نمی‌کنن. پرکینز می‌گه یه نقطه Aهم وجود داره که به دهانه رحم نزدیک‌تره و این‌جوری خود دهانه رحم می‌تونه باعث رسیدن به اوج لذت بشه.
راه‌های دیگه‌ای هم واسه ارگاسم هست که کم‌تر رایجن؛ مثل تحریک نوک سینه‌ها یا گردن که دلیلش وجود خوشه‌های عصب تو این قسمت‌هاست. شما حتی می‌تونین از طریق تخیل کردن هم به ارگاسم برسین؛ اگرچه واسه این‌که از این طریق اتفاقی بیفته باید تجربه اوج‌گیری رو از قبل داشته باشین.
به گفته «میشل لاستلا» (Michele Lastella)، مدرس ارشد دانشگاه CQآدلاید استرالیا که ارتباط ارگاسم با خواب رو مطالعه کرده: «با توجه به همه این دلایل و چند دلیل دیگه، کسایی که واژن دارن معمولاً در مقایسه با اونایی که کیر دارن به زمان بیشتری واسه رسیدن به ارگاسم نیاز دارن که متوسط حدود دو تا چهار دقیقه بعد از دخول طول می‌کشه».
زن‌ها برای ارگاسم معمولاً ۱۴ تا ۲۰ دقیقه زمان لازم دارن، البته اگر اصلاً بتونن.
در یه نظرسنجی که سال ۲۰۱۷ از بیش از ۵۲۵۰۰ فرد بزرگسال تو ایالات متحده انجام شده، ۹۵٪ مردا مستقیماً گفتن که معمولاً موقع سکس به ارگاسم می‌رسن. این آمار در مقایسه با ۸۹٪ مردای هم‌جنس‌گرا، ۸۸٪ مردای دوجنس‌گرا، ۸۶٪ زن‌های لزبین، ۶۶٪ زن‌های دوجنس‌گرا و ۶۵٪ زن‌های دگرجنس‌گرا بوده. این نظرسنجی نشون داده که واسه زن‌ها اگه آخرین تماس جنسیشون شامل بوسه، تحریک دستگاه تناسلی با دست و سکس دهانی چه به تنهایی یا چه همراه با مقاربت واژینال داشته باشه، احتمال ارگاسم بیشتره.
«روئداس» (Ruedas)، درمانگر جنسی که یکی از اعضای گروه حرفه‌ای درمانی برای ارتقای برابری جامعه LGBTQهم است، می‌گه: «چنین شکافی ممکنه وجود داشته باشه چون مردا اجازه بیشتری داشتن که بدنشونو کشف کنن و بیشتر باهاش آشنا بشن؛ بدون خجالت و فشارهایی که زن‌ها موقع انجام این کار باهاش مواجه می‌شدن».
چادویک می‌گه: «کسایی که کیر دارن، ممکنه فشار بیشتری رو احساس کنن چون انزال و خروج مایع منی هست که نشونش بده؛ پس همه اینو ارگاسم ضروری در نظر می‌گیرن».
اما تحقیقات نشون داده که هرچی مرد بیشتر بخواد شریک جنسیش تو سکس به ارگاسم برسه، زن لذت کمتری می‌بره؛ مخصوصاً اگه بدونه که رضایت مردش به ارگاسم اون بستگی داره. این انتظارات در نهایت فشار زیادی رو واسه به ارگاسم رسیدن روی طرف مقابل میاره؛ حتی اگه لزوماً هدف این نباشه. انگار می‌گه: «هنوز ارضا نشدی؟»
طبق گفته چادویک این یکی از دلایلیه که باعث می‌شه خیلی از افراد و مخصوصاً خانوما ارگاسم جعلی داشته باشن. یه تحقیق کوچیک تو سال ۲۰۰۹ نشون داد که ۲۵٪ مردا و ۵۰٪ زن‌ها تظاهر می‌کنن که به ارگاسم رسیدن که اغلب موقع سکس دخولیه. ولی خیلیا تو رابطه دهانی، تحریک با دست و حتی رابطه جنسی تلفنی هم این کارو می‌کنن. چرا؟ شرکت‌کننده‌های این نظرسنجی گفتن این کارو به این دلیل انجام دادن که می‌خواستن سکس تموم بشه یا این‌که نمی‌خواستن به احساسات طرف مقابل لطمه بخوره.

ارگاسم همیشه هم خوب نیست

چیز عجیبی نیست که ارگاسمو نشونه‌ای از انجام درست یه کار بدونیم، مثل یه نوع جایزه بهترین بازیکن واسه داشتن سکس خوب. ولی تو واقعیت بیشتر شبیه جایزه واسه شرکت کردنه.
چادویک با همکاری «ساری ون آندرس» (Sari van Anders)، پژوهشی در مورد تجربه‌های «ارگاسم بد» موقع سکس انجام داده. (ارگاسم بد زمانی رخ می‌ده که سکس ناخواسته باشه یا فرد واسه رسیدن به ارگاسم تحت فشار باشه).چاویک می‌گه:«مسلماً ارگاسم می‌تونه واسه خیلی از افراد تجربه مثبتی باشه، اما این ارگاسم نیست که باعث لذت‌بخش بودن تجربه جنسی می‌شه».
چاویک می‌گه که تحریک درست، صرف نظر از شرایط، می‌تونه منجر به واکنش فیزیکی بشه که این واکنش ارگاسمه. به همین دلیله که افراد موقع تجاوز جنسی که میل عاطفی و جسمی وجود نداره هم می‌تونن به این اوج لذت برسن. همین موضوع در مورد ورزش که می‌گن باعث ارگاسم زن‌ها می‌شه هم صدق می‌کنه.
«ارگاسم‌های بد» تا حدی از فشار فیزیکی و روانی واسه رسیدن به اوج لذت جنسی ناشی می‌شن. این‌جور ارگاسما ممکنه موقع روابط جنسی‌ای رخ بدن که در واقع نمی‌خواین ولی بهش رضایت می‌دین؛ مثل وقتی که از جریان خسته می‌شین ولی پارتنرتون نمی‌تونه تمومش کنه، پس واسه خوشحالی اون تسلیم می‌شین.
در عوض باید روی جنبه‌های دیگه‌ای از روابط جنسی تمرکز کرد که در کل تجربه مثبتی ایجاد بشه؛ مثل برقراری ارتباط، صحبت کردن و کشف کارا و پوزیشنای جدید با شریک جنسی. «جالب این‌جاست که وقتی روی چیزای دیگه تمرکز می‌کنین، ارگاسم می‌تونه یه پاداش اضافی باشه».
البته گفتنش راحت‌تر از انجام دادنشه. توی بعضی از افراد و به‌خصوص زن‌ها، افراد کم درآمد، رنگین‌پوست و ترنس، احتمال این‌که اجبار رو تو سکس تجربه کنن و رابطه جنسی‌ای که نمی‌خوان رو قبول کنن بیشتره. مخصوصاً زن‌های رنگین‌پوست با آسیب‌های بیشتری روبرو هستن چون معمولاً قربانی فتیش‌سازی و کلیشه نژادی هستن.

هرکسی نمی‌تونه به ارگاسم برسه

به شما بستگی داره که تعیین کنین ارگاسم خواست خودتون و نیاز جنسیتون باشه یا نه؛ ولی واسه بعضی از افراد گزینه‌ای وجود نداره.
اختلال نعوظ، یعنی زمانی که مردا نمی‌تونن واسه دخول به اندازه کافی کیرشونو شق کنن، حدود یک‌سوم از مردا رو سراسر جهان تحت‌تأثیر قرار داده. (البته طبق یه نظرسنجی ۹۲٪ مردایی که این مشکلو دارن گفتن می‌تونن ارگاسم داشته باشن).
زودانزالی و دیرانزالی هم وجود داره که زودانزالی یکی از شایع‌ترین مشکلات مرداست که بین ۳ تا ۳۰ درصد مردا بهش دچارن. عوامل زیادی می‌تونن این مشکلاتو به‌وجود بیارن از جمله مشکلات سلامت روان، مصرف زیاد الکل یا مواد، دیابت، فشار خون بالا و افزایش سن.
ویلیهان می‌گه كسايی هم که تو دوران یائسگی قرار می‌گیرن ممکنه واسه رسیدن به ارگاسم مشکل بیشتری داشته باشن؛ به‌خصوص اگه سکس منظم نداشته باشن. از دست دادن استروژن باعث نازک‌تر شدن دیواره‌های واژن می‌شه که می‌تونه سکسو رو دردناک‌تر کنه و احتمال ارگاسمو کاهش بده.
شرایطی مثل التهاب مزمن رحم، بیماری‌های التهابی لگن، فیبروم رحم و سندرم تخمدان پلی‌کیستیک یا PCOSهم می‌تونن رسیدن به ارگاسم رو سخت‌تر کنن.
بعضی از داروها مثل مسدودکننده‌های بتا، بازدارنده‌های جذب مجدد سروتونین یا SSRIها و مواد مخدر می‌تونن میل جنسی رو کاهش بدن یا از افزایش ضربان قلب جلوگیری کنن تا به سطح مورد نیاز اوج لذت جنسی نرسه و از ارگاسم جلوگیری بشه. بعضی از درمان‌های پزشکی مثل جراحی رحم و روش برداشتن حلقه‌ای با الکتروسرجری (LEEP) که برای درمان سلول‌های مستعد سرطان یا تومورهای دهانه رحم انجام می‌شن هم می‌تونن تو توانایی به ارگاسم رسیدن فرد مؤثر باشن.
در هر صورت، کسایی که مشکل آنورگاسمی (ناتوانی در رسیدن به ارگاسم) دارن، ممکنه بتونن با کمک یه درمانگر جنسی یا عوض کردن پارتنرشون شانس خودشونو دوباره برگردونن.
پرکینز می‌گه آسیب روحی و روانی، چه جنسی و چه غیرجنسی، می‌تونه از انزال فرد هم جلوگیری کنه. شروع و پایان ارگاسم تو مغزتون اتفاق میفته، پس هر زمان تجربه‌ای داشتین که روی سیستم عصبیتون تأثیر گذاشت، ممکنه از وقوع ارگاسم جلوگیری کنین.
اون اضافه می‌کنه که آسیب های روانی تو زمینه جنسی زندگیتون هیچ‌وقت اینو مشخص نمی‌کنه که در آینده می‌تونین به ارگاسم برسین یا نه. با درمان‌های لازم می‌تونین دوباره تواناییتونو تو رسیدن به اوج لذت جنسی به‌دست بیارین.

ارگاسم می‌تونه یه بازی تک نفره باشه

خوبی ارگاسم اینه که می‌تونین به تنهایی بهش برسین و واسه بعضیا این فرآیند خیلی آسون‌تر و سریع‌ترم هست.
طبق گفته چادویک، آدما با هر جنسیتی موقع خودارضایی معمولاً به یک اندازه زمان برای رسیدن به ارگاسم صرف می‌کنن ولی خودارضایی با سکس تفاوت‌های خیلی روشنی داره.
یه نظرسنجی که از بیشتر از ۲۳۰۰ زن انجام شده، نشون میده که میانگین زمان برای رسیدن به ارگاسم از راه خودارضایی ۸ دقیقه و از طریق سکس با یه نفر دیگه ۱۴ دقیقه بوده. شرکت‌کننده‌ها گفتن وقتی خودارضایی می‌کنن بیشتر روی لذت تمرکز می‌کنن و در مقابل، وقتی سکس دارن به رابطه عاطفی و اعتماد اهمیت میدن.
تحقیقات دیگه‌ای هم این نتایجو تأیید می‌کنه چون تو خودارضایی معمولاً هدف رسیدن به ارگاسمه؛ در حالی که سکس با شریک جنسی می‌تونه اهداف دیگه‌ای داشته باشه.
همین نظرسنجی این نکته رو هم مشخص کرد که تقریباً ۶۰٪ زن‌ها احساس می‌کنن ارگاسمی که از راه سکس با یه نفر دیگه داشتن از ارگاسمی که با خودارضایی بهش رسیدن لذت‌بخش‌تر بوده. اما توجه کنین: این یه نکته بی‌اساسه چون نحوه خودارضایی شما ممکنه روی میزان لذت شما از سکس با یه نفر دیگه تأثیر بذاره.
پرکینز گفت افرادی که به طور منظم با دیگران سکس دارن باید به شیوه‌هایی که شبیه به رابطه جنسیشونه خودارضایی کنن. پس اگه دوست دارین دخول داشته باشین، سعی کنین به جای ویبراتور از دیلدو استفاده کنین.